Eerste berichtje van op Afrikaanse bodem

Hey hey hey,

Hier mijn eerste berichtje van op Afrikaanse bodem.

Ik wou dit verslag veel vroeger posten maar dat was niet mogelijk aangezien er gedurende een week geen verbinding was met internet. Iets wat hier wel vaker gebeurt.

Terwijl ik (het eerste deel van) dit verslagje schrijf zit ik op het balkon van de b&b volop te genieten van mijn eerste ochtend in Afrika.
Gisteren ben ik vanuit Zaventem vertrokken, om daar over te stappen op de vlucht naar Accra, de hoofdstad van Ghana.
In Londen ben ik na enkele minuten de controle gepasseerd. De tweede controle duurt iets langer omdat de bagages gecontroleerd worden. Ik check hoe laat het is en bekijk mijn voucher eens goed. Ik zie dat de gate waar ik moet zijn sluit om 14u20 en besef ineens dat ik maar 10 minuten meer heb voor de gate sluit en er staat nog een hele rij voor me.
Ik word onrustig, kijk elke 5 seconden op mijn uurwerk en begin er voor te vrezen dat ik het niet zal halen. Een 20 tal minuten later ben ik door de tweede controle en loop ik naar gate 4. Daar kijk ik goed rond maar zie niet direct waar ik moet zijn. Ik ga de trappen af, kijk naar buiten en zie een vliegtuig van Britisch Airways. Ik zit goed denk ik een moment en schuif aan. Even later wordt het me duidelijk dat ik toch verkeerd ben.
Aan een hostes vraag ik waar ik moet zijn en ze stuurt me terug naar boven . De angst om mijn vlucht te missen wordt steeds groter. Ik loop de trappen op, terug naar boven en zie 2 vrouwen met een uniformpje van BA. Ik leg hen uit hoe het zit en ze weten me te zeggen dat ik nog even moet wachten om in te checken. Op dat moment kijk hoe laat het is en besef ineens dat deze nog ingesteld staat op Belgische tijd. Stupid me... helemaal vergeten om mijn horloge een uurtje terug te draaien naar London time :-)


Na een vlucht van ongeveer 6 uur komen we aan in Accra. De afspraak was dat Eelco, van de b&b, me daar kwam oppikken. Mijn laatste mail naar hem had hij niet beantwoord dus ik had al een vermoeden dat hij het was vergeten. Ik begeef me naar buiten en merk dat niemand op mij staat te wachten dus ik bel Eelco op. Die bevestigt mijn vermoeden maar verzekert me er binnen een 20 tal minuten te zijn.

Terwijl ik wacht word ik meermaals aangesproken door taxichauffeurs die me een lift willen geven. Ik leg hen uit dat ik zal worden afgehaald maar nog even moet wachten. Geïnteresseerd vragen ze waar ik vandaan kom, hoelang ik blijf en of ik getrouwd ben :-)

Ondertussen heb ik mijn slippers aangetrokken, geniet ik van de warmte en neem 'k zoveel mogelijk indrukken in me op. Even later is Eelco daar en rijden we naar de b&b. Ik neem nog een douche en kruip onder mijn muskietennet en val vrijwel onmiddelijk in slaap.

Om 7u word ik wakker en zie ik Ghana voor het eerst in het daglicht. Normaal gezien zou ik samen met Eelco mijn euro's gaan wisselen maar dit is niet mogelijk vandaag aangezien de Ghanesen hun vrije dagen opnemen voor nieuwjaar. Ik beslis om naar het strand te gaan. Labadi beach, ongeveer 15 minuten met de taxi vanaf de b&b. Ik installeer me aan een tafeltje en eet er heel lekkere fried rice and fish en geniet van de zon. Rond vier ga ik terug naar de b&b. Iets na 17 u wordt het donker en ik wil daarvoor zeker thuis zijn.

Morgen zet ik mijn tocht verder en ga ik met de bus naar PCC (de Hand in Hand Community) in Nkoranza waar ik gedurende drie maanden zal verblijven en werken.

De volgende ochtend brengen ze me om 6u naar het busstation. Welk uur de bus juist vertrekt is niet duidelijk. Dit verschilt van dag tot dag en ligt niet op voorhand vast. Ik had dit in de reisgids gelezen en was er op voorbereid. En inderdaad, pas twee en een half uur later vertrekt de bus en ongeveer acht uur later kom ik aan in Nkoranza, daar neem ik een taxi en die brengt me naar de Hand in Hand Community (PCC).


Bij aankomst word ik hartelijk ontvangen door Albert. Patricia brengt me naar mijn kamer in het vrijwilligershuisje. Ik pak mijn spullen uit en ben aangenaam verrast wanneer ik het surprise boek in mijn bagage vind. Dank aan diegenen die er iets in achtergelaten hebben! Het was heel fijn om lezen!
Albert weet me te zeggen dat ik het de eerste dagen rustig aan mag doen en mijn tijd mag nemen om te bekomen van de reis en om te wennen aan mijn nieuwe omgeving. De volgende dag ben ik alweer vroeg wakker en ben zo nieuwsgierig dat ik de andere vrijwilligers volg en mijn eerste dagje met hen mee loop.
Zo, k ga het voorlopig hier bij houden.


Groeten aan iedereen,
Famela